CUDNE TONY
Komentarze: 0
To było artystycznie piękne! cenne jak wytwór ideału sztuki, a jednocześnie takie prawdziwe! słuchając najkrwawszych wybuchów rozpaczy, — doznawała wspaniałej pychy twórcy, który z prymitywnych narzędzi potrafi dobywać tak cudne tony.
Gardziła kokieteryą, flirtem banalnym i płaskim, a jednak świadomie używała swego czaru i w wir swej potęgi wciągała świadomie. Z surową, poważną twarzą słuchała namiętnych wyznań; litościwa usty, z sercem przenikanem okrutnemi drgnieniami rozkoszy, patrzyła na ruchy marjonetek, których sznurki spoczywały w jej ręku. Odpychała wprawdzie słowami: a jednak gra ją zajmowała... I im trudniejszy opór był do pokonania, im konwulsywniejsze ruchy wykonywała marjonetka, im więcej sprężyny łamały się i zgrzytały
Dodaj komentarz